Kun je leren leven met buikpijn?

Buikpijn

Op het moment dat een iriscopist mij vertelde dat de oorzaak van mijn klachten zich bevond in mijn darmen was ik in eerste instantie verbaasd. Ik realiseerde mij op dát moment pas dat ik inderdaad heel vaak buikpijn had. Maar dat de huidaandoening die ik had werd veroorzaakt door een probleem in mijn darmen, daar had ik nooit bij stilgestaan. Het was ook pas op dat moment dat ik mij er bewust van was hoe váák ik eigenlijk buikpijn had. In combinatie met rommelende darmen. En obstipatie, afgewisseld met dunne ontlasting. En dat ik meer buikpijn had in periodes dat ik het druk had of mij ergens druk over maakte.

Suikervrij ‘FODMAP’ dieet

De diagnose PDS is bij mij officieel nooit gesteld, maar ik kreeg wel van mijn iriscopist een dieet mee dat vergelijkbaar is met het FODMAP dieet. Maar dan ook nog suikervrij. Ik moest me 3 maanden houden aan het dieet om ervoor te zorgen dat mijn darmfunctie zich kon herstellen. Dat de ontstekingen minder zouden worden of zouden verdwijnen. En dat ik mij fitter zou gaan voelen. Vanaf dag 1 hield ik mij aan het dieet. Het was begin december en het eerste wat ik deed was alle (feestelijke) afspraken afzeggen. Voor mij die maand geen (kerst)borrels, etentjes en feestdagen met familie. Want als je zó drastisch iets moet veranderen in je eetpatroon dan liggen verleidingen wel heel erg op de loer. En daar wilde ik mijzelf niet aan blootstellen. It’s all or nothing at all! Na 2 maanden ging ik terug naar de iriscopist. Mijn bloedwaarden bleken verbeterd. Maar daar waar tijdens mijn eerste bezoek mijn darmen het grootste probleem leken te zijn, waren het nu mijn bloedsuikerwaarden die extreem hoog waren. De iriscopist noemde mij zelfs een “pre-diabeet”. Hier schrok ik toch wel echt van! Maar ik at toch al 2 maanden geen producten met (toegevoegde) suikers meer? Ik hield mij toch strikt aan het dieet? Er moest iets anders zijn. De iriscopist ontdekte dat ik een metaalvergiftiging had. Dit kon ook verklaren waarom ik mij niet fitter was gaan voelen. Op de vraag “heb jij nog oude vullingen” kon ik niet anders dan volmondig “ja” antwoorden. Waarop hij zei “dan moeten die er dus uit”. Ik, met een tandartstrauma dat ontstaan is in mijn jeugd, heb toch maar meteen een afspraak gemaakt met mijn tandarts. Die overigens nog aangaf dat het niet wetenschappelijk bewezen is dat amalgaamvullingen voor problemen in het lichaam kunnen zorgen. Een week of 6 nadat ik mijn oude vullingen had laten verwijderen had ik opnieuw een afspraak bij mijn iriscopist. En hij constateerde dat mijn bloeksuikerwaarden nu wél lager waren. En ook was de meting op metalen nu acceptabel. En het allerfijnste: ik had nauwelijks nog buikpijn én ik voelde mij een heel stuk fitter.

Dus ja, je kunt leren leven met buikpijn. Maar het hoeft niet. Het gekke is dat je dus wel aan pijn went. Dus ook aan buikpijn. Maar je mág op zoek gaan naar de oorzaak van je klachten. Want hoe fijn is het als je zonder of met veel minder buikpijn door het leven kunt gaan?

Ben jij ook ook op zoek naar de oorzaak van je klachten?

Laat een reactie onder deze post!

Geschreven door Monique Mik, VA van FODMAP FOODIES